تشویق کودکان به نوشتن تکالیف

چرا فرزندمان از تکالیف فرار می‌کند؟

اگر فرزندتان تکالیفش را نمینویسد، میتوانید برای کودکتان یک فضای آرام و کنترل‌شده فراهم کنید و وسیله‌هایی که باعث حواس‌پرتی او میشود را از محیط دور کنید.

به فرزندمان نگوییم: با درس خواندنت آبروی من را بردی!

شاید برای شما هم پیش آمده باشد که این جمله را به فرزند خود گفته باشید، اما باید بدانید که این جمله، یک جمله غلط است. آبروی هیچ خانواده‌ای وابسته به درس خواندن یا نخواندن فرزندشان نیست. پس شما این حس را در خودتان به وجود نیاورید که اگر فرزند شما خوب درس نخواند، آبرویتان می‌رود، و اجازه بدهید بار منفی نگاه افسوس‌انگیز معلم را خودش به دوش بکشد تا بدین وسیله یاد بگیرد که تلاش کند تا دوباره کسی به این‌گونه نگاه نکند و برایش افسوس نخورد.

سخت‌گیری را کنار بگذارید

توجه به تفاوت کودکان از سوی والدین امر بسیار مهمی است و نباید برای کودکان ضعیفتر سختگیری کرد. بعضی کودکان کندتر هستند و نیاز به زمان بیشتری برای نوشتن دارند، برخی دیرتر درس را متوجه میشوند و برخی علاقه کمتری نسبت به یک درس نشان میدهند. همین ویژگی باعث می شود کودک مرتب از انجام تکالیف طفره برود و والدین که ریشه مشکل را پیدا نکرده اند، روز به روز سختگیرتر میشوند و مشکل کودک را تشدید میکنند. بنابراین مقایسه درس کودکان با یکدیگر کار اشتباهی است. در واقع نباید کودک را وادار کرد که دلیل ننوشتن تکالیفش را بگوید بلکه باید از او خواست احساسش را بگوید، دوست دارد چه کارهایی انجام دهد، از چه کارهایی بدش می‌آید و... سپس از حرفهای خودش استفاده کرد و دلیل مشق نوشتن و انجام تکالیف را برای او توضیح داد. نکته این جاست که قاطعیت والدین حتی در این شرایط هم حیاتی است و کودک باید بداند انجام تکالیف وظیفه اوست، وظیفه‌ای که باید انجام دهد.

اجازه ندهید فرزندتان تکالیفش را به آخر شب موکول کند

حواس‌تان باشد که زمان دیروقت را برای انجام تکالیف درنظر نگیرید و کمی بعد از آمدن از مدرسه و استراحت فرزندتان را به اتاقی که باید تکالیفش را انجام دهد، راهنمایی کنید. اگر مشق را به دیروقت موکول کنید، کودک خسته خواهد شد و تمرکزش را برای مطالعه از دست خواهد داد.

نداشتن تمرکز بی‌علاقگی ایجاد می‌کند

اگر فرزندتان زمانی که دیکته می‌نویسد یکی، دو کلمه را جا می‌اندازد یا نقطه‌ها و سرکش‌ها را کم و زیاد می‌گذارد يا کتاب و دفترهایش را گم می‌کند و باید دنبال آنها بگردد، فرزند شما از کمبود تمرکز رنج می‌برد. این وضعیت در صورتی که ادامه پیدا کند باعث کاهش علاقه کودک به تحصیل می‌شود. تمرکز پایین به معنای آن است که کودک توانایی تداوم و نگهداشتن توجه خود را به روی هدف تعیین شده نداشته باشد و با کوچک‌ترین محرک‌های محیطی هنگام انجام تمرین مبتلا به حواس‌پرتی و دچار افت عملکرد شود. این دسته از کودکان از فضای مدرسه خسته شده هر روز برای نرفتن به مدرسه بهانه‌تراشی می‌کنند. درباره روز اول مدرسه خودتان و خاطرات آن روز برایش تعریف کنید که شادی‌ها و تجربه‌های درخشانی در مدرسه انتظار او را می‌کشد. به او بگویید خودتان در روز اول مدرسه چه احساسی داشتید و آموزگار و دوستانتان با شما چه برخوردی داشتند.

تکالیف مدرسه بر عهده کودک است نه والدین!

گا‌هی دیده شده برخی والدین بعد از این‌که از انجام تکلیف توسط کودک ناامید می‌شوند خود دست به کار شده و کار ناتمام فرزند را به گمان خود تمام كرده و در حق او به اصطلاح لطف می‌کنند، اما با این کار احساس مسئولیت در قبال وظیفه محوله را از فرزند خود می‌گیرند. پس یادتان باشد حتی اگر کودک اصلا تکالیفش را انجام ندهد شما از انجام آن خودداری كنيد! وظیفه والدین صرفا این است که امکانات لازم برای انجام این کار از سوی کودک را فراهم کنند. سعي كنيد مسئولیت انجام تکلیف را از کودکی در فرزندتان ایجاد کنید و هیچ وقت کار او را انجام ندهید.

راهکارهایی برای انجام تکالیف تعیین کنید

به طور مثال به کودک بیاموزید چطور مقدار تکالیف را ارزیابی کند و بداند تکالیف شامل چه چیزهایی می‌شود، تا بتواند تدبیری بیندیشد که با ظرفیت کاری و خلق‌وخویش مناسب باشد. برخی کودکان ممکن است بخواهند ابتدا با تکالیف سخت‌تر دست‌وپنجه نرم کنند - زمانی‌که سطح انرژی ذهنی‌شان بالا‌تر است- در حالی‌که دیگران ترجیح می‌دهند تکالیف آسان‌تر را اول انجام دهند. وقتی در کودکی به آنها می‌آموزید برای انجام تکالیف به یک تدبیر مناسب برسند، کمک می‌کنید در آینده مستقل عمل کنند. به آنها اجازه دهید در صورت نیاز استراحت کنند، سپس آنها را با انرژی و تمرکز بیشتر به انجام تکالیف‌شان بازگردانید.